imageIk kom al jaren op Amorgos. Het is mijn favoriete stek. Bij Dimitris huur ik een bungalowhuisje voor een habbekrats. Ik ken iedereen en alles en toch is het ieder jaar een feest van verrassing . Ik ben vier jaar terug verliefd geworden op een meisje van vijftig. Het heeft zijn tijd geduurd maar niet meer. Gisteravond zag ik haar vanop het terras voorbij slenteren. Een zuinige aarzelende groet, niet meer. En dat was dat. Tijd voor een kopje koffie, wat bijpraten is er niet bij. En amour tout les coups sont permis. Na twee jaar nog geen time out . Soit. Maar niet getreurd, ik heb hier prachtige ontmoetingen. Vanmorgen nog, een Duits echtpaar. Johan Simoens, Luc perceval, anne theresa, Fabre . De namen vlogen over en weer. Het gaat niet om name dropping maar om uitwisseling van sterke theatermomenten, passie en verwondering. Dan kom je niet toevallig uit het meest exotische land van Europa. Maar het ging ook over humor, stranden en lekker eten. In lengte van dagen vermenigvuldig ik dat soort gesprekken met Engelse, Zweedse en Franse passanten. En dan zijn er mijn Grieken. Dimitris mijn huisbaas, erg lay back en jong om zo ver in de tachtig te zijn. De meisjes van zestig van het Kafeneon die mij schaterlachend de Griekse spijskaart laten uitspellen. Ik kan een basisconversatie aan maar de rest is spielerei…..kala kala, efharisto poly…. . Een bordje octopus met raki en voor geen geld. Bij de bakker lukt het nog maar bij de slager is het een ballet van wijzen en gebaren. Roerende en ontroerende gesprekken met Griekse jongens en meisjes over een land in de kering. Die hebben al de dictatuur van de kolonels achter de rug die bedanken voor een nieuwe dictatuur van Europa. Hun demos craxie democratie staat op het spel. Respect dat is wat ik voel als de crew van een van de boten van de regatta mij om de hals valt. Ik krijg de waterlanders. On est tous des Grecs.